achtertuin van Rowena’s / Wellington / New Zealand
Rowena’s is een redelijk mottige backpackers op wandelafstand van centrum Wellington . Er is een fraaie achtertuin met zicht over de hele stad . En daar heeft het, voorheen drijvend , nu rijdend circus LaissezFaire zijn tenten voor de nacht opgeslaan . Ons Plan À was eigenlijk op een DOC camping , een halfuurtje buiten de stad, te gaan slapen . Maar daar gaan voor de een-of-andere reden de poorten maar om acht uur ’s ochtends open en wij moeten om negen uur de ferry naar het Zuidereiland hebben . Op zich geen probleem, ware het niet dat het verkeer naar Wellington dan muurvast zit . Eigenlijk is er maar een grote toegangsweg en die zouden wij moeten nemen . En als we ergens goed in geworden zijn de voorbije maanden is het wel alle stress mijden, zodoende .
Maar we zijn nu dus aan het kamperen . We zouden een vergelijkende studie doen om de prijs en de kwaliteiten van de verschillende keuzes in de verschillende winkels met elkaar te vergelijken . In de derde winkel waren we het beu en hebben gewoon daar in de Warehouse (Euroshop in het NieuwZeelands) alles gekocht en zijn de volgende dag uit Auckland vertrokken. Na nog een beetje spanning en ja, misschien zelfs een streepje stress. We hadden namelijk vanop een hemels baaitje in Waiheke telefonisch een plaats gereserveerd tussen palen in Auckland (lekker voordelig en ook enige vrije plaatsen Auckland) . Maar toen we donderdag vanuit Viaduct Basin Westhaven Marina binnenvoeren en over de radio opriepen om te vragen tussen welke palen we mochten kruipen, meldden ze ons doodleuk dat er die dag geen plaats was maar eventueel misschien de volgende dag wel. En een gewone ligplaats hadden ze al helemaal niet, of toch! Eentje van vierentwintig meter , zelfde prijs per dag als een pile mooring per maand . De auto stond volgeladen, de kids stonden te springen om te gaan kamperen, en wij stonden voor paal . Maar zoals altijd, hebben onze koelbloedigheid, sympathieke doortastendheid, en een goed gesprek bij de Marinareceptie de zaak opgelost . Westhaven Marina is een beest van een jachthaven met vijftienhonderd ligplaatsen of zo, dus met een beetje aandringen kan je daar altijd wel bij . LaissezFaire ligt daar nu tussen de palen, en wij in onze tentjes . Het is niet moeilijk en we kunnen kort zijn, het is zalig ! We rijden nu al vijf dagen rond op het Noordereiland van het ene prachtplekje naar het volgende . We slapen , buiten vannacht dus , op DOC campingetjes . DOC is Department of Conservation ,en beheert enorme stukken land in NZ . Ze leggen wandelingen aan en beheren een hoop kleine kampplaatsen in die natuurgebieden . Alle komfort is voorzien : er is redelijk vlak gras , veel bos (bomen,hout) , altijd wel een meer of riviertje binnen de vijfentwintig meter, tot nu toe zon en honderd keer zo veel vogels dan andere kampeerders .
We wisten het al, maar NZ is een topland, achter elke hoek weer helemaal anders , en niet enkel de natuur . Woensdagmiddag lagen we nog sushi ’s te eten in een park in Auckland , stad met meer coffeeshops per capita dan NY, meer onnozele kledingboetieks dan Milaan en twee dagen later reden we door dorpjes zoals we die in Nuie en Tonga hadden gezien . Afbladderende houten hutjes, paard en koe in de achtertuin, honden te lui om te blaffen. Niet evident om te provianderen, diepvrieskip op de BBQ dus . Gelukkig blijft gezonde trek een goeie saus .
Eerst zijn we van Auckland naar Thames, een houtzoekerstadje in de Coromandel gereden, iets gegeten, vuurtje gemaakt en heerlijk geslapen, zo helemaal tegen de bodem . De volgende camping was aan een prachtig meertje bij Rotorua . Officieel mocht je er geen vuur maken, maar bbq’en is in NZ iets anders dan vuur maken. ‘S ochtend viel na het openritsen van de tent onze mond al even wijd open . De toppen van de heuvels rond het meer in heerlijk zonlicht, staalblauwe lucht en uit het meer stijgt de damp omhoog , waaaaaw , prachtig mooi. Voor de volgende die zijn tent die ochtend daar openritste zal het iets minder geweest zijn . Of meer ! Een volle maan of twee. Daar bij Rotorua zijn we nog naar geysers, mudpools, fumeroles gaan kijken. En daarna echt de bled ingereden, uren aan een stuk over gravelwegen door de bossen. Koeien en paarden langs de weg net als op de eilandjes in de Pacific, zelfs de weinige mensen die we ontmoetten waren bijna allemaal Maori . Daar hebben we overnacht, bij Minginui, niet vergeten, Sanctory is de naam van de camping . Vermoedelijk al enkele weken door niemand meer bezocht . Hemels, een riviertje waar de kinderen een dam gebouwd hebben, een weitje midden in een bos waar de bomen gemiddeld vijftig meter hoog zijn, een diepvrieskieken dat beter verdiende dan door ons klaargemaakt te worden en nog 1 fles lauw water . Gisteren zijn we naar Napier gereden. Een stadje waar je nooit zou willen zijn , ware het niet dat het in 1931 door een aardbeving volledig verwoest werd en daarna helemaal in art deco stijl terug werd opgebouwd. En zo staat het er nog altijd, Napier ligt in Hawke’s Bay, een wijnstreek, en de hele stad ademt nog altijd een achteloos geschifte jaren 20′ sfeer uit . (NZ liep toen vermoedelijk nog een beetje achter .) We waren om zes uur ’s avonds op zoek naar onze DOC camping voor die avond , na het kopen van een lokale kaart bleek die nog drie uur rijden te zijn . En we hadden juist voor die avond koud bier en vers vlees gekocht! Ja we leren uit onze fouten . Dus Plan B : rijden tot op een mooi plekje en daar stoppen . Simpel, maar geniaal . Een uurtje later stonden onze tentjes in het tuintje van een schattig houten kerkje met zicht op rollende goudkleurige heuvels, lagen onze brochetjes boven het vuur en konden wij dat alles aanschouwen met een nog net koele steinlager in de hand . Pure . .
laissez faire 